MANTIK ODALARIM

Sen ve ben, birlikteyiz, konuşuyoruz, muhabbet sarıyor, gülüşüyoruz, kahkahalar atıyoruz. Ne olduğunu anlamadan seni öpüyorum. Sen de beni öpüyorsun tereddütsüz, zaten her zaman istediğin şeydi bu. Vücutlarımız sıcaktan giysilerimize yapışmış olduğu için üstümüzü çıkarıyoruz. Aslında bu yüzden çıkarmıyoruz. Birazdan sevişeceğiz. Hızlıyız ama acele etmiyoruz, çünkü meraklıyız. Vücudumdaki her parçayı denemek istiyorsun. Senelerce beni arzuladığını biliyorum, o yüzden buna izin veriyorum. Aslında bu yüzden izin vermiyorum. O anda senden başka bir şey düşünemiyorum. Beynimin bütün mantık odaları adeta kilitleniyor. Sadece tek bir oda açık, biz de zaten şu an o odanın içindeyiz. Üzerindeki tişörtü çıkardığımda vücuduna bakmaya doyamıyorum. Sırtını ellemeye doyamıyorum. Terlemişsin ama bu bana hiç önemli gelmiyor. Beni arzuyla öpmeye devam ediyorsun, delice, istekli. Her şey o kadar güzel gidiyor ki, hiç bitmesin istiyorum; çünkü biliyorum ki, bittiği anda beynimin şu an kapalı olan bütün mantık odalarının anahtarları bir anda kilidi açacak ve bütün bilgiler bir anda zihnime, daha doğrusu mantığıma yerleşecek. İşte o saniyeden sonra ne ben ne de sen eskisi gibi olacağız.