ANLAMAK

"Herhangi bir duyguyu yaşamamış bir insana o duyguyu kelimelerle anlatamazsın. Başka şekilde de anlatamazsın. İşaretlerle de, çığlıklarla da, haykırışlarla da... Asla hiçbir şekilde anlatamazsın. Sen sonsuza kadar anlatmaya çalışsan da anlatamazsın. Seni anlayabilmesi için o duyguyu yaşaması gereklidir."

Bu konuda herkes hemfikir. Duygular, yaşamayan bir insan tarafından bilinemez, gözlemlenemez, incelenemez ve ayrıştırılamaz. Herkesin hemfikir olmadığı başka bir konu var ki bu konu daha da önemli. "Seni anlayabilmesi için o duyguyu yaşaması gereklidir." Gerekli değildir. İstediği kadar yaşasın o seni asla anlayamayacak. İstediğin kadar anlat karşındakinin anlayacağı kadar olacaksın. Artık bir şeyleri anlatmaya çalışmayın. Ya da sizi anlamadıklarında üzülmeyi bırakın. Daha fazla ilgilenmediklerinde ağlamayı bırakın. Bu sizin hayatınız ve hayatınıza insanları hiçbir zaman dahil edemezsiniz. Sadece hedefe giden bir trende belirli bir yere kadar yanınızda yol arkadaşı olarak kalacaklar. Sonra istedikleri durakta inecekler. Belki de hedefe kadar sizinle kalacaklar ama o son durağa geldiğinizde yine herkes kendi yoluna gidecek. 

İnsanlara kendimi anlatmaya çalışmayı bıraktığım günden beri daha mutlu bir insanım. Herkesin kendine göre farklı dertleri var çünkü. Sana göre çok önemsiz bir konu karşındaki için çok büyük bir konu. Ve sen o konuya önemsiz dediğin için karşındakini asla anlayamayacaksın. Hoş, senin için de önemli olsa da o konu, yine anlayamayacaksın. Unutma, aynı zaman diliminde bulunan iki kişi, cinsiyetleri, yaşları, vücut özellikleri, birbirlerine benzemeleri, iç dünyaları bile aynı olan iki kişi, bir durumla karşılaştıklarında, her yönden aynı olan bir durumla, yeri, saati, olayların gelişme hızı, gelişme seviyesi, her koşulun eşit olduğu bir durumla karşılaştıklarında bile hissettikleri duygu hiçbir zaman aynı olamayacak. Düşünce yapıları aynı olsa dahi.

Çünkü herkesin ideaları farklıdır. İdealar düşünce değildir, sadece düşüncemizi yansıtırlar ve hiçkimsenin ideası hiçbir zaman aynı olmadığı için düşünceler de hiçbir zaman aynı olamaz. Bunu herkes kabullenmeli. Eğer kabullenirseniz hayat çok daha güzel olacak, güne mutlu uyanacaksınız, her şey daha anlamlı gelecek.

Düşünsenize, dünyada sadece sizin hissedebileceğiniz duygular var. Bu eşsiz bir şey. Yani insanların sizi anlamaması kötü bir şey değil çünkü o kadar eşsiz duygulara sahipsiniz ki karşınızdaki insanın buna kapasitesi yetmiyor.

Evet sorun kapasite meselesi. Ama kapasiteye nereden baktığınıza göre değişir. Salak ya da aptal olmaktan bahsetmiyorum. Down sendromlu insanların kapasitesinden de bahsetmiyorum. Ki zaten asıl onlar her şeyi görebiliyorlar ve anlayabiliyorlar. Onlara akılsız gözüyle bakıyorsunuz ama çoğu sizin hissedemediği şeyleri hissediyor. Ve siz bunu bilmediğiniz için onlara akılsız diyorsunuz. İşte burada eksiği olan sizlersiniz, bizleriz, hiçbir eksiğimiz olmadığını düşünen insanlarız. İşte bahsettiğim kapasite bu.

Anlatmayın artık. Boşverin. Hayat sadece sizinle çok daha güzel. Bırakın insanlarla eğlenin, onları teselli edin, birlikte gülün, birlikte ağlayın, güzel bir sürü vaktiniz olsun. Ama artık insanları anlamaya çalışmaktan ve karşınızdaki insanın sizi anlamadığı için sinirlenmekten vazgeçin.